Ευτυχέστε τους... πατόκορφα

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες για να προβλέψει κανείς το σκηνικό μέ­σα στο οποίο θα κινηθούν η χώρα και η ελληνική κοινωνία τη χρονιά που έρχε­ται. Τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό της κα­ταστροφής είναι δημοσιοποιημένα και όποιος δεν θέλει να ζει με ψευδαισθήσεις δεν έχει παρά να διαβάσει τους αριθμούς για να κατανοήσει αυτό που ήδη ζει: την καταστροφή της οικονομίας, τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και τη διάλυση του μεταδικτατορικού πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται για την απόλυτη καταστροφή, την οποία ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του κατά­φεραν να πετύχουν σε λιγότερο από δυο χρόνια!

Με δεδομένη την καταστροφή, το τρέχον πολι­τικό δίλημμα στη χώρα είναι οι τρόποι διαχείρισής της. Αυτός είναι ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Για την ακρίβεια, η εν λό­γω κυβέρνηση προορίζεται να παίξει τον αμφιλε­γόμενο ρόλο του αλεξικέραυνου που θα προστα­τεύσει το πολιτικό σύστημα από τους κεραυνούς της καταστροφής.

Πρόκειται για πολύ φιλόδοξο και πιθανότατα ανεκπλήρωτο στόχο, καθώς η χειμαζόμενη ελλη­νική κοινωνία μπορεί να τελεί ακόμη υπό την επή­ρεια του σοκ, γνωρίζει ωστόσο πια πολύ καλά τους υπευθύνους της καταστροφής.

Η αλήθεια των μέτρων

Σε τέτοιες εποχές, όπως είπαμε, καλό είναι να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, καθώς ήδη μας προσφέρεται σε μορφή κυβερνητικών δηλώ­σεων, υπουργικών ανακοινώσεων, τεχνοκρατικών μελετών και δημοσκοπικών ευρημάτων. Δεν χρει­άζεται να είναι... μάγος κάποιος για να καταλάβει τι τον περιμένει. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι... μαλακούλης αν εξακολουθεί να δίνει βάση σε όσους (πολιτικούς, δημοσιογράφους, τροϊκανούς και άλ­λους... διασώστες) προσπαθούν να τον παραμυθιάσουν.

Τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλά, καθώς μέ­σα στο 2012 (μας) έχουν πάρει ήδη τα εξής μέ­τρα:

♦  Μείωση αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ.

♦ Αύξηση τεκμηρίων διαβίωσης.

♦ Μείωση φοροαπαλλαγών.

♦ Κατάργηση μπόνους αποδείξεων

♦ Ψαλίδισμα μισθών - επιδομάτων.

♦ Διακοπές επιχορηγήσεων σε ταμεία.

♦ Περικοπές στον ΟΑΕΔ.

♦ Μειώνεται (κι άλλο) το ΕΚΑΣ.

♦ Πρόσθετοι φόροι ακινήτων.

Ο μπούσουλας του ΔΝΤ

Στα παραπάνω θα πρέπει προσθέσει κανείς και την οδυνηρή βεβαιότητα που δημιουργεί η φράση «περιορισμός του μισθολογικού κόστους». Αυτό, σε ό,τι αφορά τον δημόσιο τομέα, σημαίνει πολύ απλά – ανάμεσα σε άλλα – και 150.000 λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι το 2014.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, χρειάζονται μέτρα που θα αντιστοιχούν στο 8% του AΕΠ για το διάστημα 2011-2012 και ένα επι­πλέον πακέτο μέτρων που θα αντιστοιχεί στο 6% του ΑΕΠ για το 2013-2014.

Υλοποιώντας την έκθεση - διαταγή του ΔΝΤ, αυ­τό που μεθοδεύουν οι εγχώριοι υπάλληλοι (η κυ­βέρνησή μας δηλαδή) των εποπτών είναι η μείωση του μισθολογικού κόστους με τη συρρίκνωση του Δημοσίου κατά 150.000 δημοσίους υπαλλήλους από το 2010 μέχρι το 2015. Σε ποσοστό, αυτό ση­μαίνει μείωση κατά 22%!

♦ Οι διαταγές του ΔΝΤ είναι σαφείς και ως προς τη μείωση του κατώτατου μισθού. Για τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων προβλέπεται μέση μεί­ωση μισθών κατά 17%.

♦ Το ΔΝΤ ζητά επίσης νέες περικοπές φοροαπαλ­λαγών που θα επιφέρουν έσοδα 2 δισεκατομμυρί­ων ευρώ για το 2011 και 8 δισ. για το 2012.

♦ Για τις περικοπές σε κύριες και επικουρικές συ­ντάξεις αλλά και το εφάπαξ προβλέπεται μείωση της δαπάνης κατά 1 δισ. ευρώ το 2012. Αυτό θα γίνει με μείωση κατά 20% στις κύριες συντάξεις άνω των 1.200 ευρώ μηνιαίως.

♦ Οι επικουρικές συντάξεις που ξεπερνούν τα 150 ευρώ μηνιαίως θα μειωθούν κατά 15% ή 30% ανάλογα με το ταμείο.

♦ Το εφάπαξ το 2011 και το 2012 θα μειωθεί 10% επιπλέον όσων περικοπών περιλαμβάνονταν στο Μεσοπρόθεσμο.

Περικοπές χωρίς αντίκρισμα

Αν θα περίμενε κάποιος να δει κά­ποιο φως στο βάθος του τούνελ ύστερα από όλη αυτήν την αφαίμαξη, κάνει τε­ράστιο λάθος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, ακόμη και αν καταφέρει η Ελλά­δα να έχει για τρία συνεχόμενα χρόνια θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, το χρέος της θα παραμείνει γύρω στο 150% του ΑΕΠ, κάτι που σύμφω­να με τις ίδιες εκτιμήσεις μπορεί να γίνει το... 2021!

Ξεπούλημα... τζάμπα

Αυτό που επίσης είναι δρομο­λογημένο και (μας) έρχεται μέ­σα στο 2012, είναι το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και εθνικών πόρων. Ήδη ο στόχος έχει προσδιοριστεί για το πρώτο τρίμηνο του χρόνου και αφορά τις:

♦ ΔΕΠΑ

♦ ΔΕΣΦΑ

♦ ΟΔΙΕ

♦ Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα

♦ ΛΑΡΚΟ

♦ Ακίνητα

Μέσα στο 2012 θα ενταθούν οι διαδικασίες για u την επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων,

♦ την επέκταση της σύμβασης για το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», u την πώληση του ΟΠΑΠ το 2012,

♦ τη μείωση της συμμετοχής του κράτους στην Αγροτική Τράπεζα και στο Ταχυδρομικό Ταμιευ­τήριο,

♦ την πώληση του εμπορικού τμήματος του Ταμεί­ου Παρακαταθηκών και Δανείων,

♦ την είσοδο στρατηγικών επενδυτών σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΘ.

Εφιάλτης η ανεργία

Τα αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων είναι ήδη αισθητά στην τσέπη και τη ζωή του κά­θε πολίτη της χώρας, που εκτός όλων των άλλων δεινών έχει να αντιμετωπίσει το ορατό πια ενδε­χόμενο της ανεργίας. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ το 2012, το ποσοστό της ανεργίας θα αγγίξει το 25%!

Αν κάποιοι θεω­ρούν υπερβολική την πρόβλεψη,  καλό  είναι να πάρουν υπόψη ότι, σύμ­φωνα με τα στοιχεία της Ελλη­νικής Στατιστικής, τον Μάιο του 20ΐι η επίσημη ανεργία έφτασε το 16,6% σημειώνοντας νέο τρα­γικό ιστορικό ρεκόρ. Το εν λόγω ποσοστό, θα πρέπει να σημειω­θεί, αφορά μόνο την επίσημα κα­ταγεγραμμένη ανεργία, η οποία είναι πάντα μικρότερη από την κανονική, καθώς ως εργαζόμενος «λογίζεται» ακόμη και όποιος δούλεψε έστω για μια ώρα την εβδομάδα.

Η πολιτική... αναδιάρθρωση

Οι συνέπειες της καταστροφής προφανώς δεν θα αφήσουν άθικτο το πολιτικό εποικοδόμημα. Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ήδη περιγρά­φουν τη δυναμική της συντέλειας, η οποία επέρ­χεται επί δικαίους και αδίκους, αλλά, σε κάθε πε­ρίπτωση, πρωταγωνιστές στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Χαρακτηριστι­κά είναι κάποια από τα ευρήματα των δημοσκο­πήσεων:

♦ Πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το χαρακτηρίζουν πια είτε «κεντροδεξιό» είτε «νεοφιλελεύθερο» κόμμα (έρευνα της Pulse RC, την οποία δημοσίευσε το «Π» στις 8 Δεκεμβρίου).

♦  Στην πρόθεση ψήφου η Ν.Δ. αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με 30%. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 15,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 14%, το ΚΚΕ με 13,5%, η Δη­μοκρατική Αριστερά με 9,5%, ο ΛΑΟΣ με 6%, οι Οικολόγοι με 4% και η Δημοκρατική Συμμαχία με 3% (Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issu e, Δεκέμ­βριος 2011).

♦  «Κατά του μνημονίου» τάσσεται το 71% των ερωτηθέντων,  ενώ  «υπέρ» τάσσεται το  20% (Public Issue ).

 

♦ Το ΠΑΣΟΚ μετρήθηκε από την Palmos Analysis για τον «Αγγελιοφόρο» στην Α’ Θεσσαλονίκης στο 4,5%. Η εκτίμηση της εταιρείας είναι ότι, σύμφω­να με την αναγωγή της, τα ποσοστά των κομμάτων προκύπτουν ως εξής:

 

• ΠΑΣΟΚ 10% - 15%

• Ν.Δ. 22% - 26%

• ΚΚΕ 12% - 16%

• ΛΑΟΣ 7% - 10% ΣΥΡΙΖΑ 5% - 7%

• Οικολόγοι Πράσινοι 6% - 8%

• Δημοκρατική Αριστερά 10% - 13% Δημοκρατική Συμμαχία 3% - 4%

• Άλλο 11% - 15%

♦ Τρίτο κόμμα εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ στην Αθή­να, βάσει δημοσκόπησης και της MRB. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να συ­γκεντρώνει 10,1% στις προτιμήσεις των ψηφοφό­ρων, ενώ δεύτερο περνά το ΚΚΕ με 10,3%. Σε από­σταση αναπνοής από το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ με 9,6% και η Δημοκρατική Αριστερά με 8,1%. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 3%, η Δημοκρατική Συμμαχία 3,4%, ενώ στο 3% κατα­γράφεται και η Χρυσή Αυγή.

Η κοινωνία εναντίον της διάλυσης

 

Η αποσύνθεση του πολιτικού συστήμα­τος, με βάση τόσο τα δημοσκοπικά όσο και τα κοινωνικά δεδομένα, είναι προ των πυ­λών. Ένας τεράστιος κοινωνικός και πολιτι­κός χώρος διαλύεται – η Κεντροαριστερά. Χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει ού­τε πώς ούτε πότε ούτε με ποιους όρους θα ανασυντεθεί. Ίσως σύντομα δούμε, σε πρώ­τη φάση, να διασπάται μεταβαλλόμενη σε πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους.

Παράλληλα, η Κεντροδεξιά, ήδη κομμένη στα δύο, με ισχυρό πόλο τη Ν.Δ. και ασθε­νικό τη Δημοκρατική Συμμαχία, βιώνει την απόπειρα διείσδυσης εκ των (ακρο)δεξιών

της εκ μέρους του ΛΑΟΣ. Ούτε όμως η Ν.Δ. δείχνει να είναι συμπαγής, καθώς τη δια­περνούν τρεις ασαφείς ως προς τα όριά τους πολιτικές αντιλήψεις: η «νεοφιλελεύ­θερη», η «πατριωτική» και η ακόμη πιο... φλου «καραμανλική».

Ήδη, αν εξαιρέσουμε τα παραδοσιακά κόμματα και σχήματα της Αριστεράς, τα οποία έχουν καθορισμένη ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα, δηλαδή το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε στον ενδιάμεσο με την Κε­ντροαριστερά χώρο, τη Δημοκρατική Αρι­στερά (Κουβέλης) και τους Οικολόγους Πράσινους, δύο πολιτικούς σχηματισμούς που διεκδικούν όχι μόνο την είσοδό τους στη Βουλή, αλλά και ρόλο κυβερνητικού εταίρου.

Χωρίς να μπορεί κάποιος να προβλέψει με βεβαιότητα ποιες συμμαχίες ή και νέα σχήματα μπορεί να διεκδικήσουν στο προ­βλεπτό μέλλον κοινοβουλευτική εκπροσώ­πηση, μπορούμε βασίμως να συμπεράνου­με ότι προς το παρόν ζούμε το κλίμα διάλυ­σης, χωρίς ακόμη να διαφαίνεται πώς ακρι­βώς θα γίνει η ανασύνθεση.

Με την αυτοδύναμη διακυβέρνηση να απο­τελεί προς το παρόν μακρινό όνειρο αυτήν την εποχή, με την αποδέσμευση από τα δύο μεγά­λα κόμματα τεράστιου όγκου παραδοσιακών ψηφοφόρων, είναι άγνωστο αν η ίδια η πολιτική θα ασκείται στο μέλλον με τους όρους που έχουμε συνηθίσει. Αυτό θα κριθεί όχι από τη σύνθεση των επόμενων κυβερνήσεων, αλλά από τη μορφή που θα λάβει η χώρα.

Ας μη γελιόμαστε. Μια Ελλάδα πτωχευμένη, ξεπουλημένη, κοινωνικά κατεστραμ­μένη και με κυριαρχία δανειστών και τοκο­γλύφων δεν μπορεί να λειτουργεί πολιτικά όπως την εποχή της ανέμελης κυριαρχίας του μοντέλου που σήμερα οδηγεί την κοι­νωνία στην καταστροφή διαλυόμενο και το ίδιο. Οι νέοι όροι άσκησης της πολιτικής με δύο τρόπους μπορεί να διαμορφωθούν:

♦ Είτε να καθοριστούν από τις ανάγκες δια­χείρισης ενός πολυετούς καθεστώτος εξάρτησης και εξανδραποδισμού της ελληνικής κοινωνίας.

♦ Είτε να επιβληθούν από τον ξεσηκωμό των Ελλήνων και τη διεκδίκηση όσων μέχρι χθες... κακώς θεωρούσε αυτονόητα: κυριαρχία στον τόπο του, αποκατάσταση της τρωθείσας δημο­κρατίας, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη χωρίς πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα, απελευθέρωση από τα δεσμά της τοκογλυφί­ας, προστασία και βελτίωση του περιβάλλο­ντος, εθνική ανεξαρτησία και ισότιμη συνύ­παρξη με τους όποιους εταίρους και γείτονες.

Τίποτε δεν θα μας χαριστεί. Και τίποτε δεν θα κερδηθεί χωρίς σκληρό αγώνα και αλλαγή αντι­λήψεων. Αυτή η κρίση είναι σαρωτική και στην ξέφρενη πορεία της θα συμπαρασύρει - ήδη το κάνει - κάθε ανόητη βεβαιότητα και κάθε σαθρή κατασκευή με την οποία ανατραφήκαμε και πο­ρευτήκαμε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Σημείο επιστροφής στα καταστροφικά μο­ντέλα της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει - και ούτε θα έπρεπε να υπάρξει. Κάθε κοινωνική κατάκτηση, κάθε λαϊκή επιθυμία θα πρέπει να διεκδικηθεί από την αρχή, με νέους, βιώσι­μους όρους. Και αυτό μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να το κάνει. Ενωμένος. Ας ευχηθούμε το έτος που ανατέλλει να γίνει η αρχή. Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Ευτυχέστε τούς πρωταίτιους της καταστροφής. Και ευτυχές το νέο έτος...

ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

Ρωσία και Ισραήλ ζητούν άμεση έναρξη γεωτρήσεων νότια της Κρήτης!

Ρωσία και Ισραήλ, όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του ΥΠΕΚΑ στο defencenet.gr, ζήτησαν επίσημα από την κυβέρνηση Παπαδήμου να ξεκινήσουν ΆΜΕΣΑ γεωτρήσεις στην θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, εντοπισμού υδρογονανθράκων, χωρίς να περιμένουν τα χρονοβόρα αποτελέσματα των ερευνών του ΥΠΕΚΑ, αφού όπως ισχυρίζονται, "Γνωρίζουν πολύ καλά που υπάρχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο».
«Δεν χρειαζόμαστε πρόσθετα στοιχεία για να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες» δήλωσαν τόσο η Gazprom και η Rosneft, όσο και η ισραηλινή Delek, αφού έχουν βεβαιωθεί για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων και θεωρούν ότι από την στιγμή που αναλαμβάνουν αυτές το ρίσκο της γεώτρησης σε σημεία που θα επιλέξουν αυτές, δεν υπάρχει κανένας λόγος από την ελληνική κυβέρνηση να μην δώσει το «πράσινο φως» για να προχωρήσουν άμεσα σε δοκιμαστικές γεωτρήσεις.

Μάλιστα όμως χαρακτηριστικά είπε ένας Ρώσος αξιωματούχος στο περιθώριο της συνεδρίασης της Mεικτής Eνεργειακής Eλληνο-Ρωσική Ομάδα Εργασίας που συνεδρίασε στο υπουργείο στις 12 Δεκεμβρίου:

«Δεν καταλαβαίνουμε τι σας κοστίζει να προχωρήσουμε με δικές μας δαπάνες σε άμεση γεώτρηση στα σημεία που εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα. Αν αποτύχουμε δεν σας κοστίζει τίποτα, ίσα-ίσα που θα περιοριστούν οι προς έρευνα περιοχές. Αλλά αν πετύχουμε, εμείς θα έχουμε μερίδιο σε ένα ακόμα κοίτασμα από τα δεκάδες μεγάλα κοιτάσματα που αξιοποιούμε σε όλο τον πλανήτη. Εσείς όμως θα σωθείτε. Σε μερικούς μήνες μπορεί να σας αρπάξουν το κοίτασμα για πενταροδεκάρες. Αν μέχρι τον Μάρτιο βρεθούν αυτά που υπολογίζουμε, αλλάζουν πολλά πράγματα στην τύχη της Ελλάδας»!

Μάλιστα η πιο πάνω θέση, αποτυπώθηκε και στο επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου, με κομψό, βέβαια, τρόπο, όπου αναφέρθηκαν επί λέξει τα εξής για το θέμα της έναρξης γεωτρήσεων νότια της Κρήτης από την Ρωσία: «Η ρωσική αντιπροσωπεία στάθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την έρευνα υδρογονανθράκων σε χερσαίες και υπεράκτιες περιοχές της Ελλάδας, που προωθεί το ΥΠΕΚΑ».

Η επιτροπή συνεδρίασε, την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Το ΥΠΕΚΑ εκπροσωπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Καθ. Κώστα Μαθιουδάκη, ενώ τη ρωσική πλευρά εκπροσώπησε ο Σύμβουλος του Υπουργού Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Kirill Gadzacev και σε κάποια φάση της συνεδρίασής της παραβρέθηκε και ο υφυπουργός ΠΕΚΑ αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης.
Μάλιστα δια της διπλωματικής οδού έχει υπάρξει από την Ρωσία η διαβεβαίωση στην Ελλάδα ότι «Δεν έχετε να φοβάστε τίποτα και από κανέναν αν υπάρξει κάποιος που παράνομα θέλει να διεκδικήσει μερίδιο από τον ορυκτό σας πλούτο», τονίστηκε και εννοούσαν φυσικά την Τουρκία.

Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο βρίσκεται και η επιμονή του Ισραήλ, όπου η Delek δήλωσε ότι «Δεν θέλει τα αποτελέσματα των ερευνών, ξέρει που να κάνει τις γεωτρήσεις με 100% δική της επιβάρυνση σε ότι αφορά το κόστος πιθανής αποτυχίας»!
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες όλα τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι Αμερικανοί και ειδικά η Υπηρεσία Φυσικών Πόρων, βρίσκονται στα χέρια της κυβέρνησης του Ισραήλ, ενώ έχουν διαβιβαστεί στη DELEK με αποτέλεσμα η εταιρεία να φαίνεται έτοιμη να προσχωρήσει σε επενδύσεις στην Ελλάδα θεωρώντας πως η επιτυχία είναι βέβαια.

Βέβαια, καλά όλα αυτά, αλλά φαίνεται ότι οι ισχυροί παίκτες, πρώτα οι ΗΠΑ (οι οποίες θεωρούν αυτονόητο ότι θα έχουν την εκμετάλλευση, μέσω των εταιρειών τους, των κοιτασμάτων αυτών ειδικά αν αφορούν πετρέλαιο) και κατά δεύτερον η Ε.Ε., για ανεξήγητους λόγους θέλουν να καθυστερήσει η όλη διαδικασία.

Εξ ου και η στροφή 180 μοιρών του υφυπουργού Γ.Μανιάτη μέσα σε λίγες ημέρες που ενώ είχε εμμέσως προαναγγείλει στην Ολομέλεια της Βουλής άμεση έναρξη γεωτρήσεων απαντώντας σε σχετική πρόσκληση του βουλευτή και υπεύθυνου του Τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. Π.Παναγιωτόπουλου, λίγες ημέρες μετά σε Επιτροπή της Βουλής, μίλησε για «διαδικασία χρόνων».

Για να επιβεβαιωθεί φαίνεται ο Ρώσος που υποστήριξε ότι «Θα σας πάρουν τα κοιτάσματα για πενταροδεκάρες» εννοώντας ότι μετά την επικείμενη ολική πτώχευση η κρατική περιουσία θα περάσει στον έλεγχο των δανειστών ή των προστατών…

Γιατί τέτοια αγωνία για τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης: Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Α.Φώσκολου η αξιολόγηση γεωλογικών, γεωχημικών και λοιπών γεωστοιχείων, που έχουν δημοσιευθεί κυρίως από ξένους επιστήμονες, μας υποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Φώσκολος, από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων η Κρήτη για 25 χρόνια θα πάρει 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο.
Ο κ. Φώσκολος στην ομιλία του παρέθεσε στοιχεία Νορβηγών επιστημόνων, σύμφωνα με τα οποία τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 -22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη.
Ρωσία και Ισραήλ ζητούν άμεση έναρξη γεωτρήσεων νότια της Κρήτης!


Ρωσία και Ισραήλ, όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του ΥΠΕΚΑ στο defencenet.gr, ζήτησαν επίσημα από την κυβέρνηση Παπαδήμου να ξεκινήσουν ΆΜΕΣΑ γεωτρήσεις στην θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, εντοπισμού υδρογονανθράκων, χωρίς να περιμένουν τα χρονοβόρα αποτελέσματα των ερευνών του ΥΠΕΚΑ, αφού όπως ισχυρίζονται, "Γνωρίζουν πολύ καλά που υπάρχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο».
«Δεν χρειαζόμαστε πρόσθετα στοιχεία για να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες» δήλωσαν τόσο η Gazprom και η Rosneft, όσο και η ισραηλινή Delek, αφού έχουν βεβαιωθεί για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων και θεωρούν ότι από την στιγμή που αναλαμβάνουν αυτές το ρίσκο της γεώτρησης σε σημεία που θα επιλέξουν αυτές, δεν υπάρχει κανένας λόγος από την ελληνική κυβέρνηση να μην δώσει το «πράσινο φως» για να προχωρήσουν άμεσα σε δοκιμαστικές γεωτρήσεις.

Μάλιστα όμως χαρακτηριστικά είπε ένας Ρώσος αξιωματούχος στο περιθώριο της συνεδρίασης της Mεικτής Eνεργειακής Eλληνο-Ρωσική Ομάδα Εργασίας που συνεδρίασε στο υπουργείο στις 12 Δεκεμβρίου:

«Δεν καταλαβαίνουμε τι σας κοστίζει να προχωρήσουμε με δικές μας δαπάνες σε άμεση γεώτρηση στα σημεία που εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα. Αν αποτύχουμε δεν σας κοστίζει τίποτα, ίσα-ίσα που θα περιοριστούν οι προς έρευνα περιοχές. Αλλά αν πετύχουμε, εμείς θα έχουμε μερίδιο σε ένα ακόμα κοίτασμα από τα δεκάδες μεγάλα κοιτάσματα που αξιοποιούμε σε όλο τον πλανήτη. Εσείς όμως θα σωθείτε. Σε μερικούς μήνες μπορεί να σας αρπάξουν το κοίτασμα για πενταροδεκάρες. Αν μέχρι τον Μάρτιο βρεθούν αυτά που υπολογίζουμε, αλλάζουν πολλά πράγματα στην τύχη της Ελλάδας»!

Μάλιστα η πιο πάνω θέση, αποτυπώθηκε και στο επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου, με κομψό, βέβαια, τρόπο, όπου αναφέρθηκαν επί λέξει τα εξής για το θέμα της έναρξης γεωτρήσεων νότια της Κρήτης από την Ρωσία: «Η ρωσική αντιπροσωπεία στάθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την έρευνα υδρογονανθράκων σε χερσαίες και υπεράκτιες περιοχές της Ελλάδας, που προωθεί το ΥΠΕΚΑ».

Η επιτροπή συνεδρίασε, την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Το ΥΠΕΚΑ εκπροσωπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Καθ. Κώστα Μαθιουδάκη, ενώ τη ρωσική πλευρά εκπροσώπησε ο Σύμβουλος του Υπουργού Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Kirill Gadzacev και σε κάποια φάση της συνεδρίασής της παραβρέθηκε και ο υφυπουργός ΠΕΚΑ αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης.

Μάλιστα δια της διπλωματικής οδού έχει υπάρξει από την Ρωσία η διαβεβαίωση στην Ελλάδα ότι «Δεν έχετε να φοβάστε τίποτα και από κανέναν αν υπάρξει κάποιος που παράνομα θέλει να διεκδικήσει μερίδιο από τον ορυκτό σας πλούτο», τονίστηκε και εννοούσαν φυσικά την Τουρκία.

Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο βρίσκεται και η επιμονή του Ισραήλ, όπου η Delek δήλωσε ότι «Δεν θέλει τα αποτελέσματα των ερευνών, ξέρει που να κάνει τις γεωτρήσεις με 100% δική της επιβάρυνση σε ότι αφορά το κόστος πιθανής αποτυχίας»!

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες όλα τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι Αμερικανοί και ειδικά η Υπηρεσία Φυσικών Πόρων, βρίσκονται στα χέρια της κυβέρνησης του Ισραήλ, ενώ έχουν διαβιβαστεί στη DELEK με αποτέλεσμα η εταιρεία να φαίνεται έτοιμη να προσχωρήσει σε επενδύσεις στην Ελλάδα θεωρώντας πως η επιτυχία είναι βέβαια.

Βέβαια, καλά όλα αυτά, αλλά φαίνεται ότι οι ισχυροί παίκτες, πρώτα οι ΗΠΑ (οι οποίες θεωρούν αυτονόητο ότι θα έχουν την εκμετάλλευση, μέσω των εταιρειών τους, των κοιτασμάτων αυτών ειδικά αν αφορούν πετρέλαιο) και κατά δεύτερον η Ε.Ε., για ανεξήγητους λόγους θέλουν να καθυστερήσει η όλη διαδικασία.
Εξ ου και η στροφή 180 μοιρών του υφυπουργού Γ.Μανιάτη μέσα σε λίγες ημέρες που ενώ είχε εμμέσως προαναγγείλει στην Ολομέλεια της Βουλής άμεση έναρξη γεωτρήσεων απαντώντας σε σχετική πρόσκληση του βουλευτή και υπεύθυνου του Τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. Π.Παναγιωτόπουλου, λίγες ημέρες μετά σε Επιτροπή της Βουλής, μίλησε για «διαδικασία χρόνων».

Για να επιβεβαιωθεί φαίνεται ο Ρώσος που υποστήριξε ότι «Θα σας πάρουν τα κοιτάσματα για πενταροδεκάρες» εννοώντας ότι μετά την επικείμενη ολική πτώχευση η κρατική περιουσία θα περάσει στον έλεγχο των δανειστών ή των προστατών…
Γιατί τέτοια αγωνία για τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης: Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Α.Φώσκολου η αξιολόγηση γεωλογικών, γεωχημικών και λοιπών γεωστοιχείων, που έχουν δημοσιευθεί κυρίως από ξένους επιστήμονες, μας υποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Φώσκολος, από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων η Κρήτη για 25 χρόνια θα πάρει 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο.



Ο κ. Φώσκολος στην ομιλία του παρέθεσε στοιχεία Νορβηγών επιστημόνων, σύμφωνα με τα οποία τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 -22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη του Ηροδότου, δηλαδή 150 -175 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΛΑΞΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΑΡΤΗ

Όταν τον Φεβρουάριο του 2007 η HSBC ανακοίνωνε 20% περισσότερες πιστωτικές ζημίες από όσες ανέμεναν οι αναλυτές, λόγω της έκθεσή της στην αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων, ήταν πολύ νωρίς για να προβλέψει κανείς τα γεγονότα που ακολούθησαν και που οδήγησαν μέσα σε ένα χρόνο και λίγους μήνες σε ιστορικές αλλαγές στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.

Η χρονιά που πέρασε είδε την κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς, την επέκταση της χειρότερης πιστωτικής κρίσης από το κραχ του 1929 σε κάθε γωνιά της γης, την είσοδο των ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου σε ύφεση, συντονισμένες κινήσεις δραματικής μείωσης των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο, την εκτίναξη των απολύσεων σε επίπεδα ρεκόρ, την εξαφάνιση του μοντέλου των επενδυτικών τραπεζών από τη Wall Street, την άνοδο των εμπορευμάτων σε ιστορικά υψηλά και την πτώση τους σε ιστορικά χαμηλά αμέσως μετά, καθώς και τις χρεοκοπίες και κρατικοποιήσεις των "προπυργίων" του καπιταλιστικού συστήματος, των τραπεζών.

Τον Σεπτέμβριο του 2006, ο αναλυτής Nuriel Roubini προέβλεψε με κάθε λεπτομέρεια την κρίση που βιώνει σήμερα η παγκόσμια οικονομία, προειδοποιώντας για την μεγάλη υποχώρηση που ερχόταν για τις χρηματαγορές του κόσμου. Ο άνθρωπος που χαρακτηρίστηκε τότε "τρελός" και "καταστροφολόγος", σήμερα χαίρει επάξια του τίτλου του "προφήτη", καθώς οι χειρότεροι εφιάλτες των "γκουρού" της οικονομίας έχουν πάρει από το καλοκαίρι του 2007 μέχρι και σήμερα "σάρκα και οστά" ο ένας μετά τον άλλο.

Η κατάρρευση της αγοράς των subprime

Τον Ιούνιο του 2007, η Bear Stearns δανείζεται το ποσό των 3,2 δισ. δολαρίων με σκοπό να διασώσει hedge fund της που κινδυνεύει να καταρρεύσει από την έκθεση στην αμερικανική αγορά των subprimes.
Επρόκειτο για την μεγαλύτερη προσπάθεια διάσωσης fund μετά το 1998, όταν δανειστές παρείχαν το ποσό των 3,6 δισ. δολαρίων για να διασώσουν το hedge fund Long-Term Capital Management.
Παρά τις προσπάθειες της επενδυτικής τράπεζας, στο τέλος του μήνα, δυο hedge funds της καταρρέουν λόγω της έκθεσης των χρεογράφων τους σε μη εξυπηρετούμενα ενυπόθηκα δάνεια.
Το καλοκαίρι του 2007, η κρίση των subprime περνάει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, με την Γερμανική IKB να γίνεται η πρώτη ευρωπαϊκή τράπεζα που "χτυπήθηκε" από τις επενδύσεις στην αγορά των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ, ενώ η SachsenLB χρεοκοπεί τον Σεπτέμβριο επίσης λόγω της έκθεσης σε subprimes.

Τα γεγονότα-σταθμός στην επέκταση της κρίσης

14 Σεπτεμβρίου 2007: Η Northern Rock λαμβάνει ένεση ρευστότητας από την Κεντρική Τράπεζα της Βρετανίας, για να αντιμετωπίσει τα πιστωτικά προβλήματα. Οι πελάτες πολιορκούν την εκδότρια ενυπόθηκων δανείων της Βρετανίας Northern Rock και σχηματίζουν ουρές για να αποσύρουν τις καταθέσεις τους.

15 Οκτωβρίου 2007: H Citigroup ανακοινώνει πτώση 57% στα κέρδη γ' τριμήνου, λόγω διαγραφών και ζημιών ύψους 6,5 δισ. δολαρίων από την έκθεσή της σε δάνεια subprime. Ο CEO της τράπεζας, Charles Prince, παραιτείται στις 4 Νοεμβρίου.

17 Δεκεμβρίου 2007: Η πιστωτική κρίση εξαπλώνεται στην Αυστραλιανή Centro Properties, ιδιοκτήτρια πολυκαταστημάτων στις ΗΠΑ, η οποία προειδοποιεί για μείωση στα κέρδη της. Η μετοχή της πέφτει 70%.

11 Ιανουαρίου 2008: Η Bank of America εξαγοράζει την Countrywide Financial έναντι 4,1 δισ. δολαρίων, καθώς η δανείστρια ενυπόθηκων δανείων "στερεύει" λόγω των δανείων που είχε εκδώσει σε άτομα με μειωμένη πιστοληπτική ικανότητα.
Ο τύπος της ημέρας επικροτεί την εξαγορά, ελπίζοντας πως θα οδηγήσει στη διάσωση της μεγαλύτερης εκδότριας ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ και θα καταφέρει να εδραιώσει την BoA στον χώρο των subprimes.

30 Ιανουαρίου 2008: Η UBS, η ισχυρότερη τράπεζα της Ελβετίας ανακοινώνει νέες διαγραφές ύψους 4 δισ. δολαρίων, λόγω διαγραφών σχετιζόμενων με τα subrime ύψους 18,4 δισ. δολαρίων.
Λίγους μήνες αργότερα, η UBS αντιμετωπίζει κατηγορίες από τις αμερικανικές αρχές για την "υπόθαλψη" Αμερικανών φοροφυγάδων.

Από την κρατικοποίηση της Northern Rock ως την κατάρρευση της Lehman

17 Φεβρουαρίου 2008: Η Northern Rock περνάει στον έλεγχο του Βρετανικού κράτους, αλλά και στην ιστορία ως η πρώτη τράπεζα που κρατικοποιήθηκε για να διασωθεί από την πιστωτική κρίση.

28 Φεβρουαρίου 2008: Η Γερμανική DZ Bank, προστίθεται στη λίστα με τα θύματα των subprime, με διαγραφές ύψους 1,36 δισ. δολαρίων.

16/17 Μαρτίου 2008: Η Bear Stearns πωλείται στην JP Morgan στην εξευτελιστική τιμή των 2 δολαρίων ανά μετοχή, καθώς σχεδόν ένα χρόνο μετά τις πρώτες προειδοποιήσεις της για την έκθεσή της στην αγορά των subprime καταρρέει και πλησιάζει στα όρια της χρεοκοπίας.

29 Απριλίου 2008: Η Deutsche Bank ανακοινώνει τις πρώτες ζημίες προ φόρων των τελευταίων 5 χρόνων μετά από διαγραφές 4,2 δισ. δολαρίων σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια και χρεόγραφα με έκθεση σε ενυπόθηκα δάνεια, σημάδι πως η πιστωτική κρίση εισχωρεί και στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2 Ιουλίου 2008: Η Δανία γίνεται η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εισήλθε σε οικονομική ύφεση.
Η δανέζικη οικονομία παρουσιάζει συρρίκνωση 0,6% στο α' τρίμηνο του 2008 σε σύγκριση με το τελευταίο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου, με την κατανάλωση και τις επενδύσεις τόσο στον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα να παρασύρουν το ΑΕΠ χαμηλότερα.

11 Ιουλίου 2008: Οι αρχές στις ΗΠΑ βάζουν "λουκέτο" στην IndyMac Bancrop, καθώς οι καταθέτες της απέσυραν περισσότερα από 1,3 δισ. δολάρια σε διάστημα 11 ημερών.
Η τράπεζα τότε είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική που καταρρέει στην αμερικανική οικονομική ιστορία μετά τη Bear Stearns. Το αργό σκαρφαλώνει στο ιστορικό υψηλό των 147,27 δολαρίων ανά βαρέλι.

13 Ιουλίου 2008: Το Υπουργείο Οικονομίας των ΗΠΑ και η Federal Reserve κρατικοποιούν τις εκδότριες ενυπόθηκων δανείων Fannie Mae και Freddie Mac σε μια προσπάθεια να σώσουν την αγορά κατοικίας.
Η συμφωνία περιλαμβάνει την παραχώρηση προνομιούχων μετοχών αξίας 1 δισ. δολαρίων στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ από πλευράς εταιρειών, με ποσοστά συμμετοχής 79,9% στις δυο τράπεζες.
Οι τράπεζες δεσμεύονται με την συμφωνία να μειώσουν την κατοχή ενυπόθηκων δανείων και χρεόγραφα με έκθεση σε στεγαστικά δάνεια.


31 Ιουλίου 2008: Η Deutsche Bank ανακοινώνει νέες διαγραφές ύψους 3,6 δισ. δολαρίων, ανεβάζοντας τις ζημίες από την κρίση των subprime πάνω από τα 11 δισ. δολάρια και ανεβαίνοντας στη λίστα με το top 10 των θυμάτων από την κρίση.

15 Σεπτεμβρίου 2008: Η Wall Street υποφέρει τη χειρότερη μέρα της μετά το άνοιγμα των αγορών που ακολούθησε την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Η Lehman Brothers καταρρέει, η Merrill Lynch πωλείται στην Bank of America και η AIG, η κάποτε μεγαλύτερη ασφαλιστική του κόσμου κάνει "έκκληση" για ένεση ρευστότητας.

Τα κράτη αναλαμβάνουν τον έλεγχο της κατάστασης

16 Σεπτεμβρίου 2008: Οι Κεντρικές Τράπεζες διοχετεύουν στις χρηματαγορές δισεκατομμύρια δολάρια για να ξεπαγώσουν το σύστημα. Οι μετοχές της AIG καταρρέουν. Η Fed ανακοινώνει την εξαγορά του 80% της AIG έναντι 85 δισ. δολαρίων. Η βρετανική Barclays αγοράζει δραστηριότητες της Lehman στη Νότια Αμερική έναντι 1,75 δισ. δολαρίων.

17 Σεπτεμβρίου 2008: Οι μετοχές των Goldman Sachs και Morgan Stanley καταρρέουν. Η Lloyds TBS εξαγοράζει την HBOS. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς απαγορεύει το short selling.

19 Σεπτεμβρίου 2008: Οι χρηματαγορές του κόσμου καταγράφουν ράλι μετά την ανακοίνωση σχεδίου εξαγοράς των προβληματικών χρεογράφων από την αμερικανική κυβέρνηση.

20-21 Σεπτεμβρίου 2008: Δημοσιεύονται λεπτομέρειες του σχεδίου διάσωσης των τραπεζών ύψους 700 δισ. δολαρίων. Οι Goldman Sachs και Morgan Stanley μετατρέπονται σε τράπεζες συμμετοχών, υπογράφοντας το "τέλος εποχής" για τις επενδυτικές τράπεζες στη Wall Street.

22 Σεπτεμβρίου 2008: Η Ιαπωνική Nomura Holdings εξαγοράζει τις δραστηριότητες της Lehman στην Ασία έναντι 525 εκατ. δολαρίων. Αργότερα ανακοινώνει και την εξαγορά των δραστηριοτήτων σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Η επίσης Ιαπωνική Mitsubishi UFJ Financial προχωρά σε συμφωνία εξαγοράς του 20% της Morgan Stanley.

23 Σεπτεμβρίου 2008: Ο Warren Buffet προσφέρει 5 δισ. δολάρια για το 9% της Goldman Sachs. Το FBI διεξάγει έρευνα στις Fannie, Freddie, AIG και Lehman για το ενδεχόμενο απάτης στον τομέα του ενυπόθηκου δανεισμού.

26 Σεπτεμβρίου 2008: Η αμερικανική κυβέρνηση βάζει "λουκέτο" στη Washington Mutual και μεταβιβάζει τα περιουσιακά της στοιχεία και το δίκτυο καταστημάτων της στην JP Morgan.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη τραπεζική κατάρρευση στην ιστορία των ΗΠΑ, καθώς η εταιρεία περιήλθε στα όρια της χρεοκοπίας μετά την απόσυρση καταθέσεων ύψους 16,7 δισ. δολαρίων από την πελατειακή της βάση.

29 Σεπτεμβρίου 2008: Η βρετανική κυβέρνηση επιβεβαιώνει την κρατικοποίηση της εκδότριας ενυπόθηκων δανείων Bradford & Bingley. Η Βρετανία αναλαμβάνει τα ενυπόθηκα δάνεια αξίας 50 δισ. λιρών της τράπεζας ενώ η καταθετική βάση 20 δισ. λιρών και το δίκτυο της τράπεζας αγοράζονται από την Ισπανική Banco Santander.
Την ίδια ώρα, ο έλεγχος της τράπεζας, Glitnir περνά στην κυβέρνηση της Ισλανδίας, με το κράτος να αποκτά το 75% του πιστωτικού ιδρύματος έναντι 600 εκατ. ευρώ (878 εκατ. δολ.).
Σημειώνεται πως η εξέλιξη σηματοδοτεί την πρώτη μεγάλη κρατικοποίηση τράπεζας στην χώρα εν μέσω της τρέχουσας κρίσης.

3 Οκτωβρίου 2008: Η Γερμανική κυβέρνηση προχωρά στην κρατικοποίηση των δραστηριοτήτων της Fortis στην περιοχή του Βελγίου και της Γερμανίας, σε μια προσπάθεια διάσωσης του χρηματοοικονομικού οίκου αξίας 16,8 δισ. ευρώ, λίγες μέρες μετά τη μερική κρατικοποίηση της τράπεζας από τα κράτη της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου και του Βελγίου. Στις ΗΠΑ εγκρίνεται το σχέδιο διάσωσης ύψους 700 δισ. δολαρίων που εισήγαγε ο Υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ, Henry Paulson.

6 Οκτωβρίου 2008: Η γερμανική κυβέρνηση και οι τράπεζες και ασφαλιστικές της χώρας συμφωνούν στο σχέδιο διάσωσης 50 δισ. ευρώ για της Hypo Real Estate. Για τη σωτηρία της HRE η κυβέρνηση αποδέσμευσε συνολικά 26,5 δισ. ευρώ.
Άλλες μεγάλες εμπορικές τράπεζες βοηθούν την κατάσταση από κοινού με "ένεση" σχεδόν άλλων 9 δισ. ευρώ.
Η τράπεζα δεν περνάει ωστόσο στον έλεγχο του δημοσίου.

7 Οκτωβρίου 2008: Η Βρετανική κυβέρνηση προχωρά σε σχέδιο διάσωσης του τραπεζικού κλάδου ύψους 37 δισ. λιρών. Η κίνηση καθιστά σταδιακά το κράτος κάτοχο του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών τουλάχιστον δύο τραπεζών, της HBOS και της Royal Bank of Scotland. Στο σχέδιο περιλαμβάνονται και οι Lloyds, HBOS και Barclays.

Συντονισμένες κινήσεις μείωσης επιτοκίων

8 Οκτωβρίου 2008: Οι ισχυρότερες κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο προχωρούν σε συντονισμένη κίνηση μείωσης των επιτοκίων σε μια προσπάθεια να δράσουν από κοινού ενάντια στην πιστωτική κρίση που μαστίζει τις αγορές.
Η Federal Reserve μειώνει το βασικό επιτόκιο της στο 1,5% από το 2%, η ΕΚΤ στο 3,75% από το 4,25% και η BoE στο 4,5% από το 5%.
Μεταξύ των κεντρικών τραπεζών που συντάχθηκαν στο κοινό μέτωπο αντιμετώπισης της κρίσης βρίσκονται και αυτή της Κίνας, του Καναδά, του Χονγκ Κονγκ, της Σουηδίας και της Ελβετίας.


Οι οικονομίες σε ύφεση

14 Νοεμβρίου 2008: Η περιοχή της Ευρωζώνης και το Χονγκ Κονγκ εισέρχονται επίσημα σε ύφεση, ενώ η Γαλλική οικονομία γλυτώνει οριακά. Η οικονομία της Ευρωζώνης συρρικνώθηκε σε τριμηνιαία βάση κατά 0,2%. Υπενθυμίζεται πως και το β΄ τρίμηνο παρατηρήθηκε αρνητική ανάπτυξη 0,2%.

15-16 Νοεμβρίου 2008: Οι G20, οι εκπρόσωποι των 20 ισχυρότερων οικονομικά κρατών του κόσμου πραγματοποιούν διήμερη συνάντηση με σκοπό την δημιουργία κοινού μετώπου αντιμετώπισης της κρίσης. Τα αποτελέσματα της συνάντησης απογοητεύουν καθώς αποτυγχάνεται η πρόταση συγκεκριμένων μέτρων.

18-20 Νοεμβρίου 2008: Μια σειρά από χώρες στα όρια της χρεοκοπίας στρέφονται προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για βοήθεια. Εγκρίνεται δάνειο 16,4 δισ. δολ. στην Ουκρανία, δάνειο ύψους 2,1 δισ. δολαρίων στην Ισλανδία, δάνειο 518 εκατ. δολάρια στη Σερβία και παροχή βοήθειας στην Λετονία. Σε συζητήσεις για στήριξη βρίσκεται και η Τουρκία, ενώ δάνειο 7,6 δισ. εξασφαλίζει το Πακιστάν.

25 Νοεμβρίου 2008: Επιβεβαιώνεται η είσοδος της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης σε ύφεση, καθώς το ΑΕΠ της Γερμανίας υποχώρησε στο γ' τρίμηνο για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο, παρουσιάζοντας υποχώρηση 0,5%.
Υπενθυμίζεται ότι το ΑΕΠ είχε παρουσιάσει υποχώρηση 0,4% στο προηγούμενο τρίμηνο.

28 Νοεμβρίου 2008: Τις εισόδους των οικονομιών ανά τον κόσμο σε ύφεση ακολουθεί και η Σουηδία, καθώς το ΑΕΠ υποχωρεί κατά 0,1% κατά τα δυο τελευταία τρίμηνα.


Η κρίση περνάει στις αυτοκινητοβιομηχανίες

1 Δεκεμβρίου 2008: Χειρότερο "ποδαρικό" από την έκθεση της Επιτροπής Οικονομολόγων του NBER δεν θα μπορούσε να δει ο Δεκέμβριος στις ΗΠΑ.
"Η αμερικανική οικονομία έχει περιέλθει σε ύφεση από το Δεκέμβριο του 2007", αναφέρει η σχετική έκθεση.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπής, η οικονομία έφτασε στο peak της τον προηγούμενο Δεκέμβριο και έκτοτε ξεκίνησε η καθοδική της πορείας.

2 Δεκεμβρίου 2008: Οι αυτοκινητοβιομηχανίες στις ΗΠΑ παρουσιάζουν πτώση άνω του 30% στις πωλήσεις τους τον Νοέμβριο. Οι τρεις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες General Motors Corp., Ford Motor Co. και Chrysler κάνουν τις πρώτες νύξεις για δανειοδότηση στην αμερικανική κυβέρνηση.

3 Δεκεμβρίου 2008: Μια μέρα μετά την κατακόρυφη πτώση των πωλήσεών τους, οι τρεις αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ παρουσιάζουν τις ανάγκες τους για ρευστό η οποίες αγγίζουν συνολικά τα 18 δισ. δολάρια.
Συγκεκριμένα, η GM ζητά 12 δισ. δολ. σε δάνεια και επιπλέον πιστώσεις 6 δισ. δολ, η Ford Motor Co. ζήτησε πίστωση έως 9 δισ. δολ. λέγοντας ότι θα επιστρέψει στην κερδοφορία μέχρι το 2011. Η Chrysler LLC ζητά 7 δισ. δολ. λέγοντας ότι χρειάζεται άμεσα χρήματα καθώς ενδέχεται να μέχρι το πρώτο τρίμηνο του έτους να μην έχει ρευστό.

4 Δεκεμβρίου 2008: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μειώνει το βασικό επιτόκιο του ευρώ στο 2,5%. Η ΒοΕ μειώνει στο 2%.

7 Δεκεμβρίου 2008: Ηγετικά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος και ο Λευκός Οίκος κατέληξαν σε συμφωνία για την χορήγηση 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς ανακούφιση της δοκιμαζόμενης αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Το σχέδιο αναμένει τη στήριξη της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας.

12 Δεκεμβρίου 2008: Το σχέδιο διάσωσης των αυτοκινητοβιομηχανιών "μπλοκάρεται" από την αμερικανική Γερουσία. Οι αγορές παγκοσμίως "βυθίζονται". Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ δηλώνει έτοιμο να παράσχει τα κεφάλαια που χρειάζονται οι αυτοκινητοβιομηχανίες άμεσα.

16 Δεκεμβρίου 2008: Η Federal Reserve μειώνει τα επιτόκια στο 0,25% πλησιάζοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της τόσο κοντά στα μηδενικά επίπεδα. Τα περιθώρια για περεταίρω δράση περιορίζονται σημαντικά.

17 Δεκεμβρίου 2008: Ο ΟΠΕΚ προχωρά σε ιστορική μείωση της ημερίσιας παραγωγής πετρελαίου κατά 2,2 εκατ. βαρέλια για να σταματήσει την "κατρακύλα" που οδηγεί τα συμβόλαια υπό των 40 δολαρίων ανά βαρέλι. Οι ανησυχίες για τη μειωμένη ζήτηση ωστόσο παραμένουν.

Το 2008 έγινε μάρτυρας κοσμογονικών αλλαγών στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη, ωστόσο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των "γκουρού" το επόμενο έτος θα είναι εξίσου "συγκλονιστικό", καθώς τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από την κρίση τοποθετούνται στην καλύτερη των περιπτώσεων στο β' εξάμηνο του 2009, με τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις να μιλούν για ανάκαμψη μέσα στο 2010, ενώ οι ακόμη πιο απαισιόδοξοι αναλυτές κάνουν λόγο συνέχιση των συνεπειών της κρίσης μέσα στην επόμενη τριετία.

Αν δεχτούμε τον ρόλο του Nuriel Roubini ως "προφήτη" των αγορών μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερα στοιχεία από το μακροοικονομικό περιβάλλον στο τέλος του 2009.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μιλάμε για πολύ καιρό ακόμη για τη χρονιά που βύθισε την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση, κατακρεούργησε τις τράπεζες και τις αγορές και εξαφάνισε από το χάρτη το μοντέλο των επενδυτικών τραπεζών από τη Wall Street.


Factbox

" 1,2 εκατ. θέσεις εργασίας χάθηκαν στις ΗΠΑ για το 2008, στην Ευρώπη οι απολύσεις φτάνουν τα 2 εκατ. (στοιχεία Νοεμβρίου).
" 1,4 τρισ. δολάρια εκτιμά το ΔΝΤ ότι θα είναι οι ζημίες σχετιζόμενες με τα subprime στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος του 2008. Οι ζημίες από την πιστωτική κρίση στις χρηματοοικονομικές του κόσμου υπολογίζονται στα 2,8 τρισ. δολάρια από την ΒΟΕ. (στοιχεία Δεκεμβρίου)
" 8,5 τρισ. δολάρια έχουν εξανεμιστεί από τις επενδύσεις στις παγκόσμιες χρηματαγορές. (στοιχεία Νοεμβρίου)
" 25 τράπεζες έχουν καταρρεύσει μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ λόγω της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης (στοιχεία Δεκεμβρίου).

Προστατευμένο Περιεχόμενο

Οι «Τρεις Αδελφές» της Αξιολόγησης

Τα ονόματα Μοody's, Standard and Poor's και Fitch είναι οικεία και στον πιο αδαή περί τα οικονομικά πολίτη. Είναι οι τρεις μεγάλοι αμερικανικοί οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, που με τις συνεχόμενες αρνητικές αξιολογήσεις τους για το ελληνικό χρέος το 2010 επιτάχυναν τις εξελίξεις και έστειλαν τη χώρα μας στην “αγκαλιά” του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αφού εκμηδένισαν την οικονομική αξιοπιστία της Ελλάδας, στράφηκαν στη συνέχεια στους λοιπούς αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης και από τον Νοέμβριο του 2011 στον πυρήνα της Ευρωζώνης, στη μεγαλύτερη κρίση του ευρωνομίσματος από την υιοθέτησή του το 2002. Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστηριακής οικονομίας και της αστραπιαίας μεταφοράς κεφαλαίων σ' όλο τον κόσμο, ο ρόλος των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης καθίσταται σημαντικός. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στο στόχαστρο, επειδή με τις επιεικείς έως και ύποπτες σε κάποιες περιπτώσεις βαθμολογήσεις τους δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν την οικονομική κρίση του 2008. Καταγγέλλονται από κυβερνήσεις και αναλυτές ότι έχουν αναλάβει το ρόλο της “παγκόσμιας οικονομικής αστυνομίας”, χωρίς να έχουν την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση. Οι ίδιες αντιτείνουν ότι έλαβαν το μάθημα και οι αξιολογήσεις τους έγιναν πιο αυστηρές.

MOODY'S

Είναι η κορυφαία σε τζίρο και επιρροή εταιρεία του κλάδου, πρωτοπόρος στην αξιολόγηση και βαθμολόγηση ομολόγων. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του γνωστού αμερικανού αρθρογράφου των Τάιμς της Νέας Υόρκης, Τόμας Φρίντμαν, που έγινε το 1996. «Κατά την γνώμη μου υπάρχουν δύο υπερδυνάμεις σήμερα στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Moody's. Οι ΗΠΑ μπορούν να σε καταστρέψουν με τις βόμβες τους και η Moody's με την υποβάθμιση των ομολόγων σου. Και πιστέψτε με, δεν ξέρω ποια από τις δύο είναι η πιο ισχυρή.»
Ο οίκος αξιολόγησης Moody's ιδρύθηκε το 1909 από τον δικηγόρο και οικονομικό αναλυτή Τζον Μούντι (1868-1958) και την 1η Ιουλίου του 1914 έλαβε νομική υπόσταση. Στην αρχή ο Μούντι εξέδιδε ένα πληροφοριακό δελτίο για τις επενδύσεις στον σιδηρόδρομο και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην αξιολόγηση των κρατικών ομολόγων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η παγκόσμια επιρροή της εταιρείας αυξήθηκε με ραγδαίους ρυθμούς το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Το 1975, η Moody's κάλυπτε μόλις τρεις χώρες με τις βαθμολογήσεις της, το 1990, 33 και σήμερα πάνω από 100. Οι ανακοινώσεις της εταιρείας για πιθανή ή πραγματική υποβάθμιση των ομολόγων μιας χώρας έχει μεγάλο πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο. Η Ελλάδα το γνωρίζει πολύ καλά!
Μεγαλομέτοχος της Moody's είναι η εταιρεία Berkshire Hathaway του μεγαλοεπενδυτή Γουόρεν Μπάφετ, ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Πολλοί διερωτώνται πώς μπορεί μία εταιρεία να είναι ταυτόχρονα και ελέγχουσα και ελεγχόμενη. Η Moody's διευθύνεται από τον δικηγόρο Ρέιμοντ ΜακΝτάνιελ τζούνιορ, ο οποίος απογείωσε τα κέρδη της και την έκανε παγκόσμια δύναμη.

STANDARD AND POOR'S

Τα ίχνη της εταιρείας τα βρίσκουμε κάπου στα 1860, όταν ο δικηγόρος του Μέιν Χένρι Βάρνουμ Πουρ (1812-1905) εξέδωσε το βιβλίο History of Railroads and Canals in the United States, σε μία προσπάθεια να δώσει την αναγκαία πληροφόρηση στους επίδοξους επενδυτές για την οικονομική και επιχειρησιακή κατάσταση των αμερικανικών σιδηροδρόμων. Νωρίτερα, ο Πουρ είχε κάνει περιουσία, επενδύοντας μαζί με τον αδελφό του στην τοπική βιομηχανία ξυλείας.
Σε μία παράλληλη πορεία, ο Λούθερ Λι Μπλέικ (1874-1953) ίδρυσε το 1906 τη Standard Statistics Bureau, με στόχο να παράσχει οικονομική πληροφόρηση στις εταιρείες που δραστηριοποιούνταν εκτός σιδηροδρόμων. Αντί να εκδίδει κάθε χρόνο ένα τόμο, όπως έκαναν ο Πουρ και οι κληρονόμοι του, ο Μπλέικ κυκλοφορούσε κατά τακτά χρονικά διαστήματα μικρές κάρτες, επιτρέποντας έτσι στους ενδιαφερόμενους να έχουν καλύτερη πληροφόρηση.
Οι δρόμοι των δύο εταιρειών διασταυρώθηκαν το 1941, μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν συγχωνεύθηκαν και δημιούργησαν τη Standard & Poor's. Το 1996 η εταιρεία περιήλθε στην κατοχή της McGraw-Hill, μεγάλης και πολυπλόκαμης εκδοτικής επιχείρησης, για να αποτελέσει τον οικονομικό της βραχίονα.
Τη Standard & Poor's διευθύνει ο ινδός μηχανικός και οικονομολόγος Ντέβεν Σάρμα, ο οποίος διαδέχθηκε στο τιμόνι της εταιρείας την Καθλίν Κόρμπετ, η οποία παραιτήθηκε εν μέσω της κρίσης των στεγαστικών ομολόγων, που έπληξε την αμερικάνικη οικονομία το 2007, επειδή είχε αποτύχει να την προβλέψει.

FITCH

H Fitch είναι ο τρίτος μεγαλύτερος οίκος χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης, χωρίς όμως να έχει τον τζίρο και την επιρροή των Μοοdy's και Standard & Poor's. Ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη στις 24 Δεκεμβρίου 1913 από τον Τζον Νόουλς Φιτς (1880-1943), απόφοιτο του Πανεπιστημίου Κολούμπια, που ξεκίνησε την επιχειρηματική του καριέρα ως ιδιοκτήτης ανθοπωλείου στη Νέα Υόρκη.
Μετά τον θάνατο του αδελφού του πούλησε το ανθοπωλείο και ασχολήθηκε με την οικογενειακή τυπογραφική επιχείρηση. Το 1913 ο Τζον Φιτς ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Fitch Publishing Company και ειδικεύτηκε στην έκδοση οικονομικών βιβλίων και στατιστικών. Ο Φιτς διακρίθηκε και για τις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, ενώ υπήρξε δεινός γκόλφερ και ιστιοπλόος.
Την επιχείρηση συνέχισαν οι κληρονόμοι του και το 1997 συγχωνεύτηκε με την IBCA. Τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει υπό ευρωπαϊκό έλεγχο. Ανήκει στον γαλλικό όμιλο Fimalac του επιχειρηματία και επίλεκτου μέλους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ Σαρλ Εζέν ντε Λασαριέρ Λαντρέ.
Η Fitch, που ειδικεύεται στις αξιολογήσεις και στη διαχείριση του επιχειρηματικού κινδύνου, διευθύνεται από τον οικονομολόγο Στίβεν Τζόιντ, ο οποίος δηλώνει ότι επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στις βαθμολογήσεις της εταιρείας.

Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή

Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή

Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.

Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.

Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.

Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;

Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.

Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»

Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.

Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.

Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.

Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.

Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.

«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμος

Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.

Η επινόηση του ευρώ

Ορισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας: (1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. (2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. (3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.

Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.

Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»

Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.

Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;

Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.

Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαός

Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.

Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.

Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»

Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;

Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».

Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Πηγή: Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή --- RAMNOUSIA

ΚΛΕΦΤΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΚΛΕΦΤΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Τώρα που έφθασε η ώρα η «κυβέρνηση των τριών» – Παπανδρέου, Σαµαράς και Καρατζαφέρης – να προχωρήσει σε αυτό που ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουµάνης ονοµάζει «ολοκλήρωση της ασφαλιστικής µεταρρύθµισης», καλό είναι να θυµηθούµε τι διαπιστώθηκε και δεν έγινε τα τελευταία δύο χρόνια στον χώρο των Ταµείων ώστε να αποτραπεί η εκ νέου περικοπή των συντάξεων.

1. Οταν το 2009 και ως τα µέσα του 2010 οι επιχειρήσεις ήταν ακόµη ζωντανές και οργίαζε η εισφοροδιαφυγή µε τη «µαύρη εργασία» των µεταναστών, δεν εισπράχθηκε ούτε ένα ευρώ αφού κανείς δεν ζήτησε τα χαµένα ένσηµα και πολύ περισσότερο κανείς δεν διώχθηκε.
2. Η διοίκηση του ΙΚΑ χρειάστηκε δύο χρόνια για να διαπιστώσει ότι 27.000 Ελληνες συνέχιζαν να εισπράττουν (άγνωστο για πόσους µήνες ή πόσα χρόνια) τη σύνταξη του άντρα ή της γυναίκας τους που πέθανε ή, ακόµη χειρότερα, των γονιών τους που έσβησαν. Και χρειάστηκε να έρθει η τρόικα µε την απογραφή συνταξιούχων για να καταλήξει στο συµπέρασµα της µεγάλης κλοπής, όταν η τελευταία διοίκηση του ΙΚΑ επί Ν∆, υπό τον καθηγητή κ. Γιώργο Μέργο, είχε ανακοινώσει τότε ότι πάνω από 5.000 συντάξεις δίνονται σε αποβιώσαντες (!), χωρίς βέβαια να κάνει και αυτή τίποτε. 3. Η διοίκηση του ΟΓΑ χρειάστηκε δύο χρόνια για να διαπιστώσει ότι πάνω από 17.000 αγροτικές συντάξεις καταβάλλονται σε µετανάστες – οι περισσότερες εκ των οποίων µε πλαστές βεβαιώσεις από δήµους που καταργή θηκαν ή συγχωνεύθηκαν µε τον «Καλλικράτη».

4. ∆ύο ολόκληρα υπουργεία, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και το υπουργείο Υγείας, χρειάστηκαν δύο χρόνια για να διαπιστώσουν ότι το ποσοστό αναπήρων συνταξιούχων είναι σχεδόν τριπλάσιο (πάνω από 25%) στην Κρήτη όταν ο µέσος όρος στην Ελλάδα είναι 9% και ότι στη Ζάκυνθο, µε 35.000
κατοίκους, υπάρχουν 700 τυφλοί (!) που παίρνουν σύνταξη. Οι περισσότεροι µάλιστα «τυφλώθηκαν» σε προεκλογικές περιόδους. Κάτι ανάλογο υποψιάζονται ότι συµβαίνει στην Κεφαλλονιά, στην Αρτα, στα Γρεβενά, στην Αµφισσα, στη Φλώρινα, στη Σπάρτη, στη Σάµο, στη Χίο, στο Καρπενήσι και, όπως προαναφέραµε, σε όλη την Κρήτη. Παντού άρχισαν έρευνες αλλά κατόπιν... χρεοκοπίας.
Αυτό που αποµένει τώρα είναι ο καταλογισµός και η απόδοση των ευθυνών όχι σε αυτούς που έπαιρναν τη σύνταξη αλλά σε αυτούς που την έδιναν κλέβοντας όχι µόνο τις συντάξεις αλλά και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Και σε αυτούς που εξακολουθούν να έχουν την ευθύνη από πολιτικές ή διοικητικές θέσεις στα Ταµεία για την ανεπάρκειά τους ή τη σκοπιµότητα που κρύβεται πίσω από την πρωτοφανή αυτή κατάσταση που στοίχισε εκατοµµύρια στους έλληνες φορολογουµένους και το κυριότερο ασφαλισµένους στα Ταµεία που βλέπουν τον µισθό τους ή τη σύνταξή τους να κόβεται.

Τον λόγο έχει η ∆ικαιοσύνη...

«Η ευρυζωνικότητα θα αλλάξει τις κοινωνίες μας»

«Η ευρυζωνικότητα θα αλλάξει τις κοινωνίες μας»
Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω

• FTTH: Τι σημαίνει σύνδεση 100Μbps για σένα;
Ο Chris Holden είναι Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου FTTH (Fibre to the Home), μιας πανευρωπαϊκής οργάνωσης με στόχο την επιτάχυνση της διάδοσης της ευρυζωνικότητας στην Ευρώπη μέσω των οπτικών ινών. Παράλληλα, ο ίδιος παραμένει Strategic Marketing Manager Carrier EMEA στην εταιρεία Corning Ltd. Ξεκίνησε την καριέρα του ως μηχανολόγος μηχανικός και έχει διακεκριμένη διεθνή καριέρα στον τομέα του.

Στην Ψηφιακή Ευρωπαϊκή Ατζέντα 2020 προβλέπεται ότι έως το 2020 το 100% των σπιτιών θα πρέπει να έχουν συνδέσεις με ταχύτητες 30Mbps και το 50% συνδέσεις 100Mbps. Νομίζετε πως κάτι τέτοιο είναι τελικά εφικτό μέχρι το 2020;

«Εξαρτάται από τις χώρες», είναι μια έντιμη απάντηση. Με ρωτάτε αν είναι εφικτό. Μπορώ να σας απαντήσω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο να μην είναι. Αλλά, γνωρίζω ότι, προς το παρόν, η αρμόδια Επίτροπος κ. Κρουζ ανησυχεί, καθώς δεν βλέπει αρκετά έντονη δραστηριότητα σε πολλές χώρες. Επομένως, όλα εξαρτώνται από μεμονωμένες κυβερνήσεις, οι οποίες πρέπει να αναπτύξουν ένα εθνικό σχέδιο που θα προβλέπει πως θα βελτιώσουν τις υποδομές δικτύων.

Αν οι κυβερνήσεις θέλουν, τότε κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Μπορείς να πετύχεις αυτούς τους στόχους με VDSL και VDSL II. Όπως στην Αμερική. Η Αμερική έχει υψηλότερους στόχους και χαμηλή ικανότητα σε καλώδια. Η Επιτροπή δεν ήθελε να το κάνει, επειδή ήθελε να φανεί ως τεχνολογικά ουδέτερη. Σε αυτό το σημείο, έχουμε και ορισμένες διαφωνίες καθώς πιστεύουμε πως θα πρέπει να θέσεις τους αναγκαίους στόχους με βάση τις ανάγκες σου και να κινηθείς προς αυτούς.

Ποιες τεχνολογίες καθιστούν έναν τέτοιο στόχο εφικτό;

Για το πώς θα πετύχεις το στόχο υπάρχουν διαφορετικές τεχνολογίες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Υπάρχει η τεχνολογία VDSL, υπάρχει η ADSL, η ασύρματη τεχνολογία κ.ά. Επομένως, υπάρχει ένα πλήθος τεχνολογιών που μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Η δορυφορική επίσης. Σου δίνει τη δυνατότητα να συνδυάσεις περισσότερες τεχνολογίες χωρίς να αποκλείσεις καμία και έτσι είναι ευκολότερο να φτάσεις σε αυτό τον στόχο.

Προφανώς, σε μεγάλο βαθμό η πρόοδος εξαρτάται από τις όποιες σχετικές επενδύσεις.

Ναι. Και αυτό εξαρτάται από την χώρα χωριστά.

Ποιες χώρες έχουν κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο και ποιες είναι πίσω;

Η διείσδυση είναι σαφώς μεγαλύτερη στις Σκανδιναβικές χώρες. Η Σουηδία τα πάει αρκετά καλά. Πολλές από τις μεγάλες πόλεις έχουν ήδη εκπληρώσει τους στόχους που έχουν τεθεί στη ψηφιακή ατζέντα 2020.

Το μεγάλο πρόβλημα αφορά τις αγροτικές περιοχές, καθώς λείπει η απαραίτητη υποδομή και οι τοπικές αρχές ισχυρίζονται πως δεν έχουν τα χρήματα για να καλύψουν το κόστος για τη δημιουργία τους.

Η Επίτροπος Κρουζ ρώτησε κάθε μια από τις χώρες ποιο είναι το εθνικό σχέδιό τους για την προώθηση της ατζέντας και περιμένει να δει και να συζητήσει την πρόοδο των χωρών. Όμως, επειδή η μέχρι τώρα πρόοδος δεν φάνηκε ικανοποιητική έκανε και κάτι ακόμα: Προώθησε την ιδέα συναντήσεων μεταξύ των αρμόδιων πολιτικών, διευθυντικών στελεχών των εταιριών παροχής Διαδικτύου και όσων φορέων εμπλέκονται για την καλύτερη προώθηση αυτών των πολιτικών. Είναι ένας δύσκολος στόχος αλλά είναι εφικτός.

Πως τα πάει η Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι σχεδόν στο τέλος της λίστας σε ό,τι αφορά τη διείσδυση της ευρυζωνικότητας. Η διείσδυση είναι χαμηλότερη από το 1%. Πριν δύο χρόνια είχαμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την προώθηση της ψηφιακής ατζέντας και στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό σταμάτησε λόγω της οικονομικής κρίσης η οποία επηρέασε την πρόοδο της ευρυζωνικότητας και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.

Προς το παρόν η Ελλάδα διέρχεται μια βαριά οικονομική κρίση. Πιστεύετε πως είναι δυνατή η προώθηση της ατζέντας ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές και ποια θα είναι τα πιθανά οικονομικά οφέλη από την προώθηση της ευρυζωνικότητας; Μήπως πρόκειται για μια πολυτέλεια; Πόσο εύκολο είναι;

Η ευρυζωνικότητα δημιουργεί δουλειά, δημιουργεί ανάπτυξη, δίνει ευκαιρίες για δραστηριοποίηση νέων επιχειρήσεων. Αν και κοστίζει χρήματα να χτίσεις μια τέτοια υποδομή, στη συνέχεια αυτή δημιουργεί θέσεις απασχόλησης και ευκαιρίες. Ακόμη και μικρές κοινότητες που μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της αστυφιλίας θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα χτίζοντας δίκτυα επικοινωνίας τα οποία θα τους επιτρέψουν να μείνουν στον τόπο τους και να μην μετακινηθούν προς το κέντρο. Βοηθάει την κοινότητα με πολλούς και διάφορους τρόπους. Όταν όμως οι πολίτες δεν έχουν δουλειές είναι δύσκολο να τους πείσεις να επενδύσουν στην ευρυζωνικότητα. Για αυτό χρειάζεται οι κυβερνήσεις να προωθήσουν αυτή την ατζέντα εξηγώντας τα οφέλη που θα προκύψουν από αυτά τα δίκτυα.

Ένα σημείο-κλειδί είναι να επικοινωνήσουμε τους λόγους που χρειάζεται η ευρυζωνικότητα. Καταρχάς ως μέρος του εθνικού σχεδίου, κάποιος θα πρέπει να δώσει τους λόγους στους πολίτες και να τους εξηγήσει γιατί είναι καλό και πρέπει να γίνει. Το δεύτερο είναι να σκεφτούμε από πού θα έρθουν οι πόροι για τη χρηματοδότηση αυτών των επενδύσεων. Υπάρχει μια ατζέντα από την Κοινότητα για την επίτευξη αυτών των στόχων και τη χρηματοδότηση που μπορεί να έρθει από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και από ομόλογα.

Πως βλέπετε εντός αυτού του πλαισίου τους τοπικούς παρόχους;

Στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης, όπου λειτουργεί ο ανταγωνισμός, ισχύει ο κανόνας πως αφήνεις τους παρόχους υπηρεσιών ευρυζωνικότητας του ιδιωτικού τομέα να ανταγωνιστούν. Καθώς ο ανταγωνισμός προχωράει, οι πάροχοι υπηρεσιών αναγκάζονται να προσφέρουν συνεχώς καλύτερες υπηρεσίες. Συνήθως είναι μεταξύ των εταιρειών που παρέχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο και των εταιρειών που αφορούν την καλωδιακή τηλεόραση. Οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών δημιουργούν πακέτα στα οποία παρέχουν μεγαλύτερο εύρος (bandwidth) προκειμένου να ενσωματώσουν και υπηρεσίες καλωδιακής τηλεόρασης σε πακέτα που περιλαμβάνουν τηλεπικοινωνίες και πρόσβαση στο διαδίκτυο. Έτσι, οι εταιρείες προσπαθούν να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες συνεχώς.

Στη Γαλλία υπάρχει ένας αριθμός εταιρειών, μεταξύ των οποίων και η France Telecom, όπου όλοι ανταγωνίζονται. Στη συνέχεια, στις αγροτικές περιοχές που ο ανταγωνισμός είναι μικρότερος, καθώς αρκούνται σε μια τηλεφωνική γραμμή και μια στοιχειώδη σύνδεση στο Ίντερνετ δεν συμφέρει στους παρόχους να χτίσουν υποδομή για να παρέχουν υπηρεσίες ευρυζωνικότητας. Σε αυτό το σημείο έρχεται η κρατική βοήθεια ή τα ευρωπαϊκά χρήματα για να ενισχύσουν τη διείσδυση της ευρυζωνικότητας και σε αυτές τις περιοχές. Η βοήθεια μπορεί να αφορά και μακροπρόθεσμα δάνεια προκειμένου οι πάροχοι να μην πληρώσουν αμέσως το ποσό που απαιτείται για τη δημιουργία υποδομής.

Μιλάτε για έναν συνδυασμό μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων πόρων χρηματοδότησης;

Ναι. Υπάρχουν βέβαια και άλλα μοντέλα, όπως για παράδειγμα, στην Ιταλία με τη δημιουργία μεγάλων consortium εταιριών τα οποία προωθεί η ίδια η κυβέρνηση. Έτσι μπορεί στις πόλεις να λειτουργεί ο ανταγωνισμός και να έχουμε διείσδυση της ευρυζωνικότητας, αλλά για τη διείσδυση στις αγροτικές περιοχές η κάθε εταιρεία αναλαμβάνει μια περιοχή μέσω των consortium που σας ανέφερα.

Πως θα είναι η καθημερινότητά μας όταν πραγματοποιηθούν αυτές οι αλλαγές; Τι πρόκειται να αλλάξει από τη διείσδυση της ευρυζωνικότητας;

Για μένα αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα γύρω από τη διείσδυση της ευρυζωνικότητας.

Οι κυβερνήσεις δεν έχουν εξηγήσει προς τους πολίτες ποια θα είναι τα πιθανά οφέλη, για ποιο λόγο θα πρέπει να πληρώσουν για τη δημιουργία τέτοιων υποδομών. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα.

Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι πρόκειται να κερδίσουν.

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή η Ευρωπαική Ένωση είναι το δημογραφικό και συγκεκριμένα η γήρανση του πληθυσμού, η οποία αφορά μεγάλο ποσοστό και πρόκειται να αυξηθεί. Αυτό συνεπάγεται και αυξημένα έξοδα – κόστος περίθαλψης που καλούνται να πληρώσουν οι κυβερνήσεις καθώς μόνο το 40% του πληθυσμού καλείται να σηκώσει το βάρος. Κατά συνέπεια χρειάζεται να βρεθούν τρόποι εξοικονόμησης πόρων και μείωσης του κόστους περίθαλψης.

Πως το κάνεις αυτό;

Πρέπει να σταματήσεις να στέλνεις τους ανθρώπους στο νοσοκομείο για μια εξέταση ρουτίνας. Αντιθέτως μπορείς να το κάνεις εξ’αποστάσεως χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθείς εκεί. Μπορεί να δεις τον γιατρό σου εξ’αποστάσεως. Για να το κάνεις όμως αυτό θα πρέπει να δεις τον γιατρό σου μέσω on-line video και να συνομιλήσεις μαζί του. Για όλα αυτά χρειάζεσαι μεγάλο bandwidth.

Επίσης, θα σου επιτρέπει να ανεβάζεις ή να κατεβάζεις δεδομένα από το Διαδίκτυο και με τον τρόπο αυτό οι γιατροί και οι νοσοκόμοι θα μπορούν να μετρούν την πίεσή σου ή να παίρνουν εικόνες με σύγχρονες ιατρικές τεχνικές. Από όλες τις απόψεις τα παραπάνω συνιστούν τεράστιο όφελος για ανθρώπους όλων των ηλικιών που δεν θα χρειάζεται να μετακινούνται. Επίσης υπάρχει ένα τεράστιο όφελος περιβαλλοντικό, καθώς λιγότερες μετακινήσεις σημαίνει λιγότερη κατανάλωση καυσίμου καθώς και λιγότερο κυκλοφοριακό συνωστισμό στα κέντρα των πόλεων.

Επίσης αν έχεις μεγάλο bandwidth μπορείς να έχεις καλύτερη απόδοση των συστημάτων NNTV. Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν της εμπειρίες τους με άλλους μέσω του Διαδικτύου. Αν πάρετε για παράδειγμα το Χονγκ Κονγκ, που έχει πολύ bandwidth, εκεί έχει κανείς τη δυνατότητα θα δει την τεράστια διαφορά μεταξύ του όγκου των δεδομένων που οι χρήστες ανεβάζουν στο Διαδίκτυο σε σχέση με τον όγκο που κατεβάζουν. Αυτό δείχνει μια τεράστια αλλαγή στις συνήθειες των χρηστών απέναντι στο Διαδίκτυο. Υπάρχει ακόμη δρόμος να διανύσουμε προκειμένου να υπάρξει μια ικανοποιητική κατανομή πόρων που θα δίνουν τη δυνατότητα «ανεβάσματος» υλικού όσο και «κατεβάσματος».

Μία ακόμη διάσταση είναι η δυνατότητα μετάδοσης τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας (High Definition). Αυτό είναι κάτι που αφορά και τους σημερινούς κατασκευαστές τηλεοράσεων υψηλής ευκρίνειας, οι οποίοι θέλουν να προχωρήσουν και στην κατασκευή καμερών υψηλής ευκρίνειας.

Επίσης, το Skype είναι μια τεχνολογία που στηρίζεται στο χαμηλό bandwidth αλλά δεν επιτρέπει εύκολα τη συμμετοχή περισσότερων ανθρώπων όπως σε μια σύσκεψη (καθώς εκεί χρειάζεσαι ευρύ bandwidth), αλλά απαιτεί ακόμη τη χρήση υπολογιστή. κάτι που με την τεχνολογία του bandwidth δεν χρειάζεται. Η τεχνολογία που έρχεται απομακρύνει αυτή τη δυσκολία.

Στην Ελλάδα πιθανότατα έχετε πληθυσμό μεγάλης ηλικίας ο οποίος δεν χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό τον υπολογιστή του. Αυτό όμως σύντομα θα αλλάξει καθώς η σημερινή νέα γενιά είναι εξοικειωμένη με τον υπολογιστή και επομένως όταν γεράσει θα μπορεί να χρησιμοποιήσει υπολογιστές και ευρυζωνικά δίκτυα.

Δείτε το παράδειγμα της Σκανδιναβίας: είναι τα χωριά και οι αγροτικές περιοχές που αναγνωρίζουν την ανάγκη ύπαρξης ευρυζωνικότητας και όχι οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Οι κάτοικοι αναγνωρίζουν πως υπάρχει η ανάγκη να υπάρχει ευρυζωνικότητα για το καλό της ίδιας της κοινότητας και την επιβίωσή της.

Πως ανταγωνίζεται η Ευρώπη με την Αμερική και την Ασία;

Βλέπετε πως έχουμε 3,9 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη με πρόσβαση σε οπτικές ίνες, ενώ έχουμε 45 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ασία (μη συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας) και 8,8 στην Αμερική. Είναι ενδιαφέρον πως η Αμερική υποχωρεί, ενώ στην Ευρώπη έχουμε μια άνθηση. Αν κάποιος δει τη Ρωσία θα συνειδητοποιήσει ότι έχουμε τρομερή αύξηση. Αυτό που έγινε στη Ρωσία είναι πως είχαν φτωχές υποδομές, έπρεπε να αντικαταστήσουν το χαλκό και το καλύτερο ήταν να το κάνουν με οπτικές ίνες. Στη Ρωσία υπάρχει πολύ μεγάλη διείσδυση της ευρυζωνικότητας και το νούμερο αυξάνεται δραστικά.

Στην Ευρώπη υπάρχει ενδιαφέρον του κοινού ακόμη και από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ή δεν είναι τόσο ειδικοί γύρω από την τεχνολογία. Ωστόσο δεν υπάρχει ακόμη το επιθυμητό επίπεδο ενημέρωσης ακόμη και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι άνθρωποι συχνά μπερδεύουν τις οπτικές ίνες με τα VDSL ή άλλες τεχνολογίες. Η Κοινότητα θα πρέπει να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους ώστε να καταλάβουν τα οφέλη, τα οποία δεν αφορούν μόνο την υγεία, αλλά και τον τομέα της εκπαίδευσης με την εξ’αποστάσεως εκπαίδευση καθώς άνθρωποι σε απομακρυσμένα μέρη μπορούν να έχουν το ίδιο επίπεδο γνώσης με κάποιον στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης ή ενός Πανεπιστημίου χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψουν –επομένως, γλιτώνοντας χρήματα. Μπορείς να έχεις ακόμη και μια διαδικτυακή τάξη.

Αυτά τα πράγματα μπορούν να βοηθήσουν ολόκληρη την κοινότητα και δυστυχώς οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν. Όπως σας είπα, πρέπει κανείς να σκεφτεί τα δίκτυα νέας γενιάς που έρχονται, τα οποία καταργούν τις έννοιες όπως «ανεβάζω» ή «κατεβάζω» υλικό.